Een overwinning, zwart-op-wit!

Een pingeltje… Ik strekte mijn arm uit naar de telefoon en las het bericht:

‘Ik zag de uitslag, wat gaaf! Gefeliciteerd!’

- ‘Dank je! Waar zag je de uitslag?’ typte ik terug. En informeerde hoe het bij de verzender van de felicitaties zelf was gegaan.

Ik kreeg een relaas van zijn koersbelevingen. Te koud, te nat. Geen uitslag dus, maar wel tevreden met de vorm.

Ja, het was koud. Ik zat te bibberen onder een dekentje op de bank. Na de finish had ik droge handschoenen en een jack aangedaan; toen zo snel mogelijk vertrokken naar huis. Een minuut of 10, meer was het niet. In de bijkeuken alle kleren uitgetrokken, meteen onder de douche. Joggingsbroek aan, een comfortabele trui. Nadat ik mijn fiets in de schuur had gezet, hield ik mijn winterjas nog aan; zelfs onder een dekentje op de bank.

Ik zette de tv aan en keek de eerste beelden van Gent-Wevelgem terug. Ook daar slechte weersomstandigheden. Ik kreeg bijna met de renners te doen.

Weer een pingeltje. Nu een foto van een uitslag.

Ik had het koud gehad, maar was toch niet zo ver heen. Ik keek nog helder uit mijn ogen, al sprintend tot de streep. Ik kwam niet als eerste over de finish, zoveel was zeker. Maar in deze uitslag stond ik toch echt bovenaan.

Wielrennen is een sport van list en bedrog, combines, maar ook van sportiviteit en samenwerken als dat in ieders belang is. Van zeges cadeau geven, zoals later die dag in Wevelgem wederom zou blijken. En van sterke verhalen en mooie anekdotes.

Als jeugdrennertje keek ik op naar de amateurrenners van de club. Ik reed nog voor bekers, vaantjes en medailles. De grote jongens reden voor enveloppen. Een minder getalenteerde clubgenoot - maar wel met humor - kocht regelmatig zelf een bosje bloemen, vulde een envelop met geld en kwam triomfantelijk thuis met sterke koersverhalen en een verzonnen uitslag bij de eerste drie.

In de niet-digitale tijd van toen bestond de kans dat je daar mee weg kwam.

Hoe ik van de vierde naar de eerste plek was gegaan, was me een raadsel.

De ultieme “kans” kaart van Monopoly? Door een vergissing van de jury in uw voordeel, wint u uw thuiswedstrijd. Zoiets? Of misschien was het geen vergissing? Had de jury de eerste drie betrapt op het smeren van de ketting tijdens de koers? Een verkeerde zit op de buis? Ongeoorloofde bevoorrading? ‘Renners uit de hogere categorie de bel verkeerd begrepen?’ opperde mijn vader nog.

Het was aannemelijker dat er iets was misgegaan met de tijdsregistratie. Op de KNWU-site geen uitslag, de website van de tijdsmeting zette me als tweede. Vreemd.

Nog een pingeltje. Een foto van de finish. De renner met fluorescerend gele overschoenen komt duidelijk niet als eerste over de finish.

Ik moest een beetje gniffelen, trok het dekentje goed over me heen en keek verder naar Gent-Wevelgem.

Een herziene uitslag dook op. Door een post it was ik helemaal uit de uitslag verdwenen. In mijn eigen overzicht hield ik het op een vierde plaats.

De foutieve eerste versie van de uitslag bewaarde ik toch maar op mijn computer. Wie weet kon ik er nog ooit mee pronken? Wie zou zich over tig jaren het ware verhaal nog herinneren? In ieder geval voer voor een verhaal.

En ja, toch een overwining. Zwart-op-wit. Voor eventjes dan.

Bronnen

https://results.sporthive.com/events/PC2140604/races/7151936